نص من التوراة
الآيات السبع الأولى من سفر أيوب،

النص العبري:

1 איש היה בארץ־עוץ איוב שמו והיה האיש ההוא תם וישר ויראה אלהים וסר מרע.
2 ויולדו לו שבעה בנים ושלוש בנות.
3 ויהי מקנהו שבעת אלפי־צאן ושלשת אלפי גמלים וחמש מאות צמד־בקר וחמש מאות אתונות ועבדה רבה מאד והיה האיש ההוא גדול מכל־בני־קדם.
4 והלכו בניו ועשו משתה בית איש יוםו ושלחו וקראו לשלשת אחיתיהם לאכל ולשתות עמהם.
5 ויהי כי הקיפו יםי המשתה וישלח איוב ויקדשם והישכיב בבקר והעלה עלות מספר כלם כי אמר איוב אולי חטאו בני וברכו אלהים בלבבם ככה יעשה איוב כל־הימים.
6 ויהי היום ויבאו בני האלהים להתיצב על־יהוה ויבוא גם־השטן בתוכם.
7 ויאמר יהוה אל־השטן מאין תבא ויען השטן את־יהוה ויאמר משוט בארץ ומהתהלך בה.

الترجمة الكاثوليكية:

1. كان رجل في بلد عوص اسمه أيوب وكان هذا الرجل سليماً مستقيماً يتقي الله ويجانب الشر.
2. وولد له سبعة بنين وثلاث بنات.
3. وكانت قنيته سبعة آلاف من الغنم وثلاثة آلاف من الإبل وخمسمائة فدان بقر وخمسمائة آتان وله عبيد كثيرون جداً وكان ذلك الرجل أعظم أبناء المشرق جميعاً.
4. وكان بنوه يذهبون فيصنعون مأدبة في بيت كل منهم في يومه ويبعثون فيدعون أخواتهم الثلاث ليأكلن ويشربن معهم.
5. فإذا تم مدار أيام المأدبة كان أيوب يبعث فيقدسهم ثم يبكر في الغداة فيصعد محرقات على عدد جميعهم بإحصاء جميعهم لأن أيوب كان يقول لعل بني خطئوا وجدفوا على الله في قلوبهم. هكذا كان أيوب يصنع كل الزمان.
6. واتفق يوماً أن دخل بنو الله ليمثلوا أمام الرب ودخل الشيطان أيضاً بينهم.
7. فقال الرب للشيطان من أين أقبلت. فأجاب الشيطان وقال للرب من الطواف في الأرض والتردد فيها.

من سفر التكوين
الآيات التسع الأولى الإصحاح الحادي عشر

النص العبري:

1. וַיְהִי כָל-הָאָרֶץ, שָׂפָה אֶחָת, וּדְבָרִים, אֲחָדִים.
2. וַיְהִי, בְּנָסְעָם מִקֶּדֶם; וַיִּמְצְאוּ בִקְעָה בְּאֶרֶץ שִׁנְעָר, וַיֵּשְׁבוּ שָׁם.
3. וַיֹּאמְרוּ אִישׁ אֶל-רֵעֵהוּ, הָבָה נִלְבְּנָה לְבֵנִים, וְנִשְׂרְפָה, לִשְׂרֵפָה; וַתְּהִי לָהֶם הַלְּבֵנָה, לְאָבֶן, וְהַחֵמָר, הָיָה לָהֶם לַחֹמֶר.
4. וַיֹּאמְרוּ הָבָה נִבְנֶה-לָּנוּ עִיר, וּמִגְדָּל וְרֹאשׁוֹ בַשָּׁמַיִם, וְנַעֲשֶׂה-לָּנוּ, שֵׁם: פֶּן-נָפוּץ, עַל-פְּנֵי כָל-הָאָרֶץ.
5. וַיֵּרֶד יְהוָה, לִרְאֹת אֶת-הָעִיר וְאֶת-הַמִּגְדָּל, אֲשֶׁר בָּנוּ, בְּנֵי הָאָדָם.
6. וַיֹּאמֶר יְהוָה, הֵן עַם אֶחָד וְשָׂפָה אַחַת לְכֻלָּם, וְזֶה, הַחִלָּם לַעֲשׂוֹת; וְעַתָּה לֹא-יִבָּצֵר מֵהֶם, כֹּל אֲשֶׁר יָזְמוּ לַעֲשׂוֹת.
7. הָבָה, נֵרְדָה, וְנָבְלָה שָׁם, שְׂפָתָם--אֲשֶׁר לֹא יִשְׁמְעוּ, אִישׁ שְׂפַת רֵעֵהוּ.
8. וַיָּפֶץ יְהוָה אֹתָם מִשָּׁם, עַל-פְּנֵי כָל-הָאָרֶץ; וַיַּחְדְּלוּ, לִבְנֹת הָעִיר.
9. עַל-כֵּן קָרָא שְׁמָהּ, בָּבֶל, כִּי-שָׁם בָּלַל יְהוָה, שְׂפַת כָּל-הָאָרֶץ; וּמִשָּׁם הֱפִיצָם יְהוָה, עַל-פְּנֵי כָּל-הָאָרֶץ.

الترجمة العربية:

1. وكانت الأرض كلها لساناً واحداً ولغة واحدة.
2. وحدث في ارتحالهم شرقاً أنهم وجدوا بقعة في أرض شنعار، فأقاموا هناك.
3. وقال بعضهم لبعض لنبنِ لنا لبناً ونشويه شياً، فكان لهم اللبن مكان الحجر والحُمَرُ مكان الطين.
4. وقالوا لنبنِ لنا مدينة وبرجاً رأسه في السماء ونصنعْ لأنفسنا اسماً لئلا نتبدد على وجه [كل] الأرض.
5. ونزل يهوة [من السماء] ليرى المدينة والبرج اللذين كان بنو آدن يبنونهما.
6. فقال يهوة هوذا شعب واحد ولسان واحد لجميعهم وهذه بداية عملهم، والآن لا يمتنع عليهم أن يفعلوا كل ما ينوون.
7. هلمَّ ننزل ... ونبلبل هناك لسانهم حتى لا يفهم بعضهم لسان بعض.
8. فبددهم يهوة من هناك على وجه كل الأرض، فكفوا عن بناء المدينة.
9. لذلك دعي اسمها بابل ... لأن يهوة بلبل هناك لسان كل الأرض ومن هناك ببدهم يهوة على وجه كل الأرض.