زيك بعيش بكرة
وانا بحلم
انى اشوف الفجر
راجع و بيغنى
واخدك حببتى بالحنين
وافتح
ليكى حدود اللقى
والقاكى بتحنى
بيكى كتبت الحرف فى
عنيكى مستسلم
حابى على الاورق فرحان
على سطرى
ببعد وبعدك شئ
جوايه وبيألم
حتى ده حبر القلم ناشف
على ورقى
والحلم لما بداء حكايته
كان انتى
اميرة زى القمر بيها
الحياة وردى
لما الحنين اعترف بيكى
تكون انتى
اميرة الاحلام تسكن
سنين حضنى
حقيقه ولا خيال صحينى
من نومتى
طب اقولى اى كلام
بس امانه عليكى
حببتى يوم اوعى
خلينى ف الاحلام
عايش مع حلمى
واحضن عنيكى تنام
ترتاح على كتفى
لو الشتا قاسى
بضلوعى تدفى
حببتى يوم اللقى
امتى يكون قلبى
عايش معاكى بقا
فى عنيكى متخبى