قصيده/الالم

انا كل ما احاول انسى الالم الاقيه بيكتبنى سطور

والاقى قلبى م الالم واقف فى الحياه مشطور

واعمل ناسى واعزف نغم يطلع وتره حزين مقهور

واقول اقف فى طابور الفرح الاقى دايما يفوتنى الدور

اقول يا حزن اخلف مره يرد يقول عليكى الدور

وتفوت مرات وكمان مره ولا يصيب قلبى فرح و سرور

حتى الحب ان يوم عدى الاقيه فايت كبير مغرور

والشعر يطلع من قلبى حروف ترسم ظلام فى النور

والنور قال ايه يعظم له ويقول مشكور اكيد مشكور

وانا مابين ظلام والام بجاهد حلمى يناس معذور

ونفسى اخرج من حلقه ضاقت من سنين وشهور

طب حد يقوللى ع الشباك وان اهرب من الف دور

لو حتى يا ناس اموت فيها ما انا اصلى تعبت اعيش مجبور

فى دنيا العايش فيها دايس وصاحب الالم طريح محسور