شم النسيم ‏ او عيد شم النسيم عيد مصرى قديم من حوالى 2700 قبل الميلاد، يعنى عيد عمره اكتر من 4700 سنه. اسم شم النسيم جاى من كلمة شمو وهيا كلمه هيروجليفي.

عيد شم النسيم عند المصريين القدام بيعلن بداية الحياه لإن المصريين القدام شافو ان الربيع بداية الحياه (لان الزهور بتتفتح فى الربيع و كمان الزرع بيخرج من الارض).[1]

المصريين القدام كانو بيحتفلوا بشم النسيم بنفس الطريقه اللى لسه موجوده لغاية النهارده [2]، فكانو بياكلو البيض الملون والفسيخ و السردين والبصل والخس، وكل حاجه منهم بترمز لرمز. زى البيض اللى هوا رمز خروج الحياه، لإن الكتكوت بيخرج من جماد. و الفسيخ او السمك المملح عموما كان تعبير من المصرى القديم عن حبه للنيل (لان السمك بييجى من النيل). و البصل اللى كان رمز للحياه عند المصريين القدام، وكانو بيعلقوه على الجدران بتاعة بيوتهم (زى ما بيحصل لغاية دلوقتى ).والخس اللى كان اسمه (عيب) بالهيروجليفى كان بيعتبر من النباتات المقدسه، وكان معروف من الاسره الرابعه.

الإحتفال بشم النسيم عند المصرى القديم كان مهرجان شعبى بيبتدى مع طلوع شمس اليوم ، و كان بيقضيه المصريين فى الفسح فى الجناين و على شط النيل و الاماكن اللى فيها زرع. وبيكون شم النسيم يوم الاتنين اللى بعد عيد الفصح و اللى بيكون يوم حد.

شم النسيم، أقدم عيد شعبى فى الدنيا، بيفتخر بيه المصريين بإعتباره عيد خاص بيهم و بمصر بغض النظر عن عقائدهم الدينيه. اتنقلت مظاهر كتيره من احتفال المصريين بعيد شم النسيم لمناطق تانيه فى العالم و حتى أوروبا.

شم النسيم مالهوش علاقه بعيد النيروز المصرى اللى هو عيد السنه القبطيه فى أول شهر توت و اللى كان بيتعمل فيه كرنفال فى القاهره.