شُبيك ..لُبيك

<!-- <!--

فرك بايده مصباحى

خرجنى من دارى

وقالى اظهر

 بان ياصاحبى

شاركنى افكارى

صابنى الفزع منه

وانا اللى مابخافشى

وقولت ياريت ماخرجت

واتقل مقدارى

بلا نيله بلا هم ..

ناس عايشه صحيح

وناس ماعاد لها  دم ..

خلت الدنيا زى غابه ..

والليالى سود وغم ..

حتى البنات

 لبست حاجات

 مفهاش ادب اجم ..

والشباب بقى باللبانه

 وسلسة و شئ يُغم ..

بلا نيله بلا هم ..

شفت ياصاحبى ايه

اللى حولنا لرفات ..

جيل بجيل ينسى...

 حياته وببصمته

يعلى السُكات ..

جيل سايب كل حاجة

 تمشى بتساهيل بحكايات ..

جيل يقلد كل شئ

ماتعرف مين فيه الولد

ومين البنات ..

لبس فاضح اى حاجة

 والاهم يغطى الرؤوس..

اللى ماشى بالسذاجة

 واللى سافر مجرم عبوس..

لو شافوا فينا  كل قدوة ..

كنا ليهم شمعة لفنوس..

لكن اللوم علينا ...

لكن اللوم علينا اكتر

 لاننا للقيم دسناها دوس ..

والعادات راحت معاها ..

والادب اصبح كابوس ..

كان زمان الست تمشى

 بالملايه اللف ..تفتن

بالجمال كل النفوس ..

من جمالها رسموا خيالها

فى الكتب وف  الدروس..

وفى الريف كانت جميله

 فى كل شئ بالملس والطرحة

 وللايادى لازم تبوس ..

فين الاصول فين الهمم؟

فين السواعد والقمم ؟

فين تاريخنا اللى كان

خالى دايماً من الطاووس

فين عزيمة جلجلت

ورفعت ريات

فين سواعد كتبت كلام

ودم سايح ع البساط

فين ياعم حلم كان او كابوس

فين القلب اللى حب مصر

فين اخويا وياعمى

فين احمد وجرجس ونصر

ودمهم برايتى وعلمى

وحبهم لكل النفوس

احكى ايه ولا ايه

 ضاع كل شئ ..

والملامة اتفرقت

 بين عقول صارت جالوس ...

بلا نيله بلا هم ...

فين القلب الحنين

والطبطبة وضمة ايادى

واحترام من غير جلوس

فين ضمير على صوته

يرفض حرمة كانت

او رشاوى بالفلوس

فين حيائنا فين ادبنا

فى الحوارى والشوارع

والبيوت زى الكؤوس

راح فين جمال بلدنا

اللى كان لوحة حلوة

نرسمه من غير ناموس

راح فين سؤال ولادنا

ع الغريب وياجار

واكل لعيش

من غير  غموس

راح فين خير بلدنا

وقمحنا وقطننا

وفاكهة خالية

 من دود وسوس

كل ده مكتوم فى صدرى

قولت اقوله

يمكن ارجع بفعل حد

واعيش بجد  

جوه قمم او  فانوس

بقلم شاعر القمر والنيل سمير احمد القط 23/4/2011