الشاعر صلاح الصغير أبوزينب
فن التطنيش
-------
أنا هتعلم فن التطنيش
هتعلمه عشان أعيش
معايا هقول معاييش
وبكده هتتعاش صح
فى كتير هقول مافيش
وبتاع الناس مايلزمنيش
ومشاكل الناس ما تهمنيش
وبكده لا دموع وأهات ولاجرح
اللى وقفت معاه ما يعرفنيش
ولما أتعب ما بيزورنيش
وناس داهنه وشوشها بورنيش
ناس بتشارك بس فى فرح
ووقت الأزمه ما تعرفنيش
واللى بيحتاج ما يخليش
بياخد الرايش ويا الريش
ولما تعوزه تلاقيه بح
ياريت الصاحب ميلومنيش
وعلى تغيرى ما يسألنيش
الشعر الناعم بقى كنيش
والصوت الهادى أصبح ردح
قبل ما صاحب هعمل فيش
و ألف سلامه للى ما يعجبنيش
وفى ناس ياما ما بتروقليش
ناس من أصل السح الدح
اللى عايشها فى دور درويش
واللى تعامله يك وبيش
واللى صحبته ميس فى الجيش
واللى مصاحب هاوى المدح
بس بصراحه ومخبيش
إنى فى ده كله ماليش
الأسوه ما بتهونيش
وبقولها وانا قلبى بيكح
صلاح الصغير أبو زينب
