ضبش : هأعلمك السِرقة يا عم ،زى ما إنت عاوز .
سُلطان : أنا موش هأنسالك الجميل ده خالص يا معلم ،روح يا شيخ ،ربنا يوقفلك ولاد الحرام،ويبعد عنك ولاد الحلال !
ضبش : أمين ! المكان اللى إحنا هنسرقه على بُعد 100متر مِن هنا ؛فإلبس الشراب ده فى دماغك،وغطى وشك بيه .
سُلطان : إحنا فى شهر طوبة ،والدُنيا برد يا معلم ؛ مانلبسه فى رجلينا أحسن بدل ما إحنا حافيين !
ضبش : طوبة ؟! دا علشان لو حد شافنا ميقدرشى يحدد أوصافنا .
سُلطان : لبست الشراب، يا معلم .
ضبش : إمشى ورايا بشويش، وبلاش تفحفر فى الأرض برجليك زى الحُصان؛دا أهل الحى هيصحوا موش سُكان الفيلا اللى هنسرقها بس !
سُلطان : يا معلم ، يا معلم ، معلم !
ضبش : فيه إيه ؟!
سُلطان : دا فيه كلب مطلع لسانه على باب الفيلا ، يا معلم !
ضبش : خلاص هنط مِن على السور !
سُلطان : يا معلم ، معلم ، يا معلم ، معلم !
ضبش : عاوز إيه تانى ؟!
سُلطان : فيه كلب أسود واقف فى الضلمة ورا الشجرة يا معلم ؛فبلاش ننط مِن هِنا !
ضبش : يا دى النحس ؛ دا إنت وشك فقر ! تعالى ننط مِن الجنب التانى !
سُلطان : يا معلم ، يا معلم ، معلم ، معلم ، يا معلم !
ضبش : الله يخرب بيتك ! هو إنت مفكر إننا معزومين جوه ؛وطى صوتك ؟!
سُلطان : فيه كلبَين واقفَين على السِلم ،يا معلم !
ضبش : هو إنت زى الشحت ،وبتخاف مِن الكلابِ ؛ تبقى تعالى تُف على وشى لو فلحت ،وبقيت حرامى غسيل حتى !
سُلطان : دا الكِلاب هجمت علينا مِن كُل مكان يا معلم !
ضبش : دا الفيلا نورت ،والناس صحيت ، ياللا بينا نهرب !
سُلطان : الحمد لله ! يا ساتر ! دا إحنا نجينا مِن الكِلاب بأُعجوبة ؛ دا موش كِلاب دا وحوش !
ضبش : هو إنت عملتها على نفسك ؟!
سُلطان : عادى يعنى .
ضبش : شحت ،وبتعملها على نفسك لسه ؟!
سُلطان : عادى يعنى ؛ أنا لما الكِلاب هجمت عملتها عادى .
