يوم سته اكتوبر
سمعت زميلى العسكرى صابر
بيحكى لولادو فاطمه وجابر
عن ذكرى وحاسس بالفخر
من سنين وفنفس الشهر
كنا فرمضان وكلنا صايمين
وتقريبا الساعه اتنين
فجأه بدون سابق إنذار
زلزلنا الأرض بضرب النار
وطيارات عدت فوق راسنا
معرفش احكى عن إحساسنا
وقوارب نزلت ع الميه
وولاد نصبولنا معديه
وطلنبات فى الشط التانى
فتحت سكه هناك فى ثوانى
وببص لقيت ع الميه كبارى
ودبابات عدت بجوارى
وشويتين يا ولاد وهبابه 
عبد العاطى دمر دبابه 
وحبه لقيناه ضرب التانيه 
لحد موصلوا سبعه تمانيه
كان واد شاطر زى الجن
وإسرائيل منو هتنجن
وولاد كلاتهم من جيلى
حرقوا العلم الإسرائيلى
وطلعوا هناك شهداء وأحبه
رفعوا علمنا على أعلى تبه
مصر بصت عليهم وابتسمت
وقالت كدا معركتى اتحسمت
الضهر قالولنا صعب يا مصر
وحلفنا نصلى فسينا العصر
وغسلنا عار سبعه وستين
فى سته اكتوبر تلاته وسبعين