مابين الشط والميه
حوريه فارد ه فستانها
وانا منها
مدوب فى الهوا روحى
منعكش وشى على الرمله
فى بحر ميامى انا دايب
ومش غايب عن الدنيا
فى نفس اللحظه
اكون ساجد
مع المرسى
ومتربع على أحلى قهوه
فى زيزينيا
انا مسكين
فى العشق انا
ولا فاهم
ليه حبها
اتسرسب
جوا القلب
واتلاحم
مع الوجدان
فى سكندريه الصبيه
فى عين جنية الشطين
انا حالف لعود ليكى
متبسم
بس احجزلى
الكرسى ابو مرجيحه
فى الركن اللى متنسم
بالهوا ليا
فى اسكندريه الصبيه
بقلم
مصطفى الطهطاوى
