اللمبه الجاز و الطبليه
اجمل من عصر الملوخيه
الروح و الحب ده كان سايد
والعشق ده كان بالملاغيه
و لا كان الخوف بينا ده ساكن
ولا كان الغدر يبات نيه
وايدين تتسابق ع اللوزه
و تضم الغله الذهبيه
يا قلوب ملضومه بأحزانها
من كتر من الحزن مصديه
فيه سومه يا ناس فيه ايامها
فين شعر زمان م التقليه
ده كلام بيشد فى اعصابنا
و يهد بيوت كات مبينيه
اللمبه الجاز و الطبليه
اجمل من عصر الملوخيه
الارض السمره بتسقيها
تكبر بذرتها و ترميها
و العرق اللولى ده فوق جلدك
ينزل ع الارض بيحيها
و الخوف لو دق فى يوم قلبك
ازاى هتعيش من بعديها
و ان زاد الشوق مش هتلاقى
من بعدك بس يدفيها
القسوه فى طبعك مش عاده
والصوره اللى انتا طالع بيها
اللمبه الجاز و الطبليه
اجمل من عصر الملوخيه
لفيت يا حمام توك راجع
و العشق ده عندك شىء غيه
قلبك متشعبط بالتوته
حدوته و حلوه و ملتوته
اجمل حدوته المصريه
