((مات الكلام ))
مات الكلام ومعدتش
كلام تانى
الوضع أصبح مش
وضع انسانى
والروح مدفونه جوا
آلآم الوجع
والقلب بطل يدق لها
من تانى
وأزاى يدق القلب والحبيب
قاسى
ورامينى ورا ضهره وعامللى
فيها ناسى
وأنا اللى طاحن ترابه ومكحل
بها عيونى
وعشان عيونه شايل طين
على راسى
إيه ياترى خللى الكلام
ف الجوف محشور
تملى أزرع بذور وأرويها
بعنيه والطنبور
وكل ما تطرح زهور ألف
إيد تقطف
وأنا اللى شايفها بتزحف
والدراع مبتور
والله بشوف أفعال ماتتعملش
غير ف الغاب
ولا لحم كلب اتلموا عليه
يوم الكلاب
يغور الأكل لو كان هيبقى
فى لحم الأم
دا يبقى صديد ويجرى
ف العروق بالسم
يا قله الدم فينا
وياخسارة العشرا
البذرة تسوس لو
اتنزعت القشرا
ومدام خلعنا توب العفة
اللى بيسترها
وطفينا نورها فمتنظرش
خلاص بشرى
نفسى أشوف الأمل من
تانى ف عنيها
ونحس بيها شويه وبلاش
الطمع فيها
ونفرش دروبها بزرع أخضر
ويا زهور
ونرجع النور لعنيها
وبالروح نفديها
سعيد عباس الضو
